Po co nam martwe drewno? „Gnije, nikomu się nie przydaje” – można usłyszeć, kiedy ktoś opisuje las, gdzie zostawia się drzewa na pniu, pozwala się im na nim umrzeć, a potem zostawia, żeby rozpoczęły swoje drugie życie. Można mieć i inne podejście do takiego lasu.… Dowiedz się więcej »Martwe drewno
Szczaw i mirabelki zrobiły w Polsce „zawrotną” karierę dzięki słowom pewnego polityka, który powiedział: Mirabelki jedliśmy, wyjadałem szczaw z nasypu. I wszyscy byli najedzeni. A teraz te owoce leżą na ziemi. Szczawiu nikt nie zjada. Oczywiście w zacytowanym przypadku ważny jest kontekst, a ten dotyczył… Dowiedz się więcej »Szczaw i mirabelki
Mówiliśmy na nie dziczki, ulęgałki, chociaż są jabłoniami i gruszami. Nie jadło się ich wiele, ale obgryzało skórkę. Często niedoceniane rosną wciąż wśród nas. Pięknie dziczeją na naszych oczach, chociaż wiele z nich wywodzi się z odmian stworzonych przez człowieka. Najwięcej sprzeczności odnajdziemy w jabłoni.… Dowiedz się więcej »„Dziczki”
Jej płacząca forma wpisuje się w najczęstsze wyobrażenie o wierzbie. Może być drzewem, krzewem, może mieć formę płaczącą. Te rodzime i te, które przywędrowały do nas ze szkółek i sklepów z sadzonkami, tworzą mieszańce i potrafią zaskoczyć. W Polsce stwierdzono występowanie 28 rodzimych gatunków wierzb… Dowiedz się więcej »Różne oblicza wierzby
Stawy Marczukowskie wpisały się na stałe w miejski krajobraz i opowieści. Nasłuchałem się od starszych białostoczan, jak to w powojennych latach, w czasach PRL, chodzili tam popływać i łowić karasie. Nie wiem ile w tym prawdy, ale dziś miejsce to dość radykalnie zmieniło swój wygląd.… Dowiedz się więcej »Stawy Marczukowskie
Park naturalistyczny w Dojlidach wokół Pałacu Lubomirskich jest wciąż uznawany za jeden z najciekawszych przykładów tego typu założeń na Białostocczyźnie. Chociaż w ostatnim wieku historia obeszła się z nim dość bezlitośnie, to stanowi dobry przykład tego, jak ważne jest zachowanie takich terenów dla przyrody w… Dowiedz się więcej »Park Dojlidy
Jest tym iglastym drzewem, które poznamy po tym, że gubi swoje igły na zimę. Jesienią efektownie się wybarwia i zamiast zieleni obsypuje się złotem, a potem zrzuca i to złoto. Maria Pawlikowska-Jasnorzewska pisała: Na niebotycznym modrzewiu,modrzewiu o lekkich włosach,który się w światła zarzewiukołysze i w… Dowiedz się więcej »Modrzew
Biała jest niebieską wstęgą, która przecina prawie że na pół Białystok, ale i łączy krańce miasta. Chociaż nie mamy Wisły, to mamy tą naszą, mniejszą rzekę. Zdaniem przyrodników Biała wraz z wpadającą do niej Bażantarką, zasługują na szczególną opiekę. I nie chodzi tu o wypełnienie… Dowiedz się więcej »Chrońmy dolinę Białej i Bażantarki
Są naszą zieloną opaską, a może lepiej poduszką bezpieczeństwa, która otula miasto od północy. Lasy Antoniuk i Pietrasze oraz Dolina Jaroszówki stanowią jeden z najpiękniejszych fragmentów Białegostoku. Jest to zasługą nie tylko rosnących tam drzew, ale i urozmaiconego terenu. Zajmują teren wysoczyzny morenowej z pagórkami… Dowiedz się więcej »Antoniuk, Pietrasze i Jaroszówka
Od kilku tygodni mieszkańcy Dojlid alarmują, że odcinek rzeki Białej ma zostać zabudowany blokami. Z Agnieszką Sienkiewicz z obywatelskiej inicjatywy sprzeciwiającej się propozycjom urbanistów rozmawiam o tym, czego chcieliby w tym miejscu mieszkańcy Dojlid. Paweł Średziński: Co zagraża dolinie rzeki Białej w Dojlidach? Agnieszka Sienkiewicz:… Dowiedz się więcej »Czy warto budować w dolinie rzeki?
